ISK: wirtualizacja hybrydowa, dodany fragment

W4-INF-ISK.md

@@ -16,6 +16,8 @@ Wyróżniane są dwa rodzaje hipernadzorców:
 
 W celu zwiększenia wydajności zwirtualizowanych systemów zostały opracowane technologie __sprzętowego wspomagania wirtualizacji__ (w przypadku architektury x86: Intel VT-x, AMD-V). Pozwalają one hipernadzorcy obsługiwać sprzętowo część żądań systemu gościa zamiast ich przetwarzania programowego, co zmniejsza obciążenie maszyny gospodarza (i jest istotne przede wszystkim przy pełnej wirtualizacji).  
 
+Dodatkowo, współcześnie wiele hipernadzorców typu 2 obsługuje parawirtualizację części zasobów maszyny wirtualnej (np. urządzeń wejścia/wyjścia) przy pomocy sterowników instalowanych na systemie gościa – określa się to jako __wirtualizację hybrydową__, jest ona wykorzystywana między innymi przez VirtualBox i KVM. Wraz ze sprzętowym wspomaganiem wirtualizacji, wirtualizacja hybrydowa pozwala osiągać hipernadzorcom typu 2 wydajność zbliżoną do parawirtualizacji (szczególnie: KVM i wirtualizacja Linuksów).
+
 __Wirtualizacja na poziomie systemu operacyjnego (konteneryzacja)__  
 Konteneryzacja polega na uruchamianiu w obrębie jednego systemu operacyjnego różnych aplikacji w wydzielonych, izolowanych przestrzeniach użytkownika (nazywanych kontenerami). Każdy kontener posiada swój system plików (zawierający wszystkie zależności potrzebne do uruchomienia aplikacji), współdzieli natomiast z systemem gospodarza jądro systemu operacyjnego. Dzięki temu możliwe jest zapewnienie różnym programom oddzielnych środowisk roboczych bez konieczności wirtualizacji systemu operacyjnego i związanych z tym spadków wydajności. Przykłady: Docker (Linux, obecnie najpowszechniejszy mechanizm konteneryzacji), wbudowane mechanizmy Linuksa (LXC), Solarisa (zones), FreeBSD (jails).