Kierunkowe: model TCP/IP

W4-INF-kierunkowe.md

@@ -0,0 +1,10 @@
+# Model TCP/IP
+Model TCP/IP to warstwowy model struktury protokołów komunikacyjnych w sieciach komputerowych, opracowany razem z odpowiadającym mu zestawem protokołów w latach 70. w agencji DARPA (Stany Zjednoczone); sam model jak i zestaw protokołów TCP/IP został zaprojektowany w otwartej architekturze i nie jest ograniczony żadnymi patentami ani prawami autorskimi.
+
+__W modelu TCP/IP wyróżnia się 4 warstwy:__  
+- __warstwa aplikacji__ – najwyższa warstwa, odpowiadająca bezpośrednio za wymianę za pomocą sieci różnego typu danych między aplikacjami używanymi przez użytkowników, przykładowe protokoły: HTTP (strony WWW), DNS (tłumaczenie nazw domenowych), SMTP (wymiana poczty), SSH (zdalna praca konsolowa),  
+- __warstwa transportowa__ – warstwa zapewniająca kanał komunikacyjny między poszczególnymi aplikacjami na komunikujących się ze sobą urządzeniach, dzieląca dane na segemnty po stronie nadawczej i składająca po stronie odbiorczej, kierująca do każdej z aplikacji ruch sieciowy na podstawie przypisanego jej numeru portu, na jej poziomie wykorzystuje się 2 protokoły: TCP (połączeniowy, gwarantujący niezawodność transmisji) i UDP (bezpołączeniowy, szybszy, ale nie gwarantujący poprawności transmisji),  
+- __warstwa internetowa (warstwa internetu)__ – warstwa odpowiadająca za wyznaczanie trasy (routing) i przekazywanie pakietów do kolejnych sieci znajdujących się pomiędzy urządzeniem źródłowym i docelowym, podstawowym protokołem tej warstwy jest protokół IP, wykorzystujący do identyfikacji urządzeń unikalne w skali całej sieci adresy IP,  
+- __warstwa dostępu do sieci__ – najniższa warstwa, której zadaniem jest transmitowanie danych przez fizyczne łącza między urządzeniami w obrębie pojedynczej sieci.
+
+Każda z warstw jest niezależna od pozostałych. Przykładowo, na poziomie warstwy aplikacji po drugiej stronie łącza widoczna jest bezpośrednio aplikacja, z którą zostało nawiązane połączenie, niezależnie od trasy pokonywanej przez pakiety w warstwie internetowej. Z kolei z perspektywy warstwy internetowej po przeciwnej stronie łącza znajduje się następne urządzenie na trasie posiadające adres IP, niezależnie od fizycznej struktury sieci i przykładowo liczby przełączników, jakie musi pokonać ramka przenosząca pakiet IP. Dzięki temu można łatwo wykorzystać w sieci różne technologie i z punktu widzenia wyższych warstw nie ma na przykład znaczenia, czy fizycznie transmisja odbywa się kablem w standardzie Ethernet, czy bezprzewodowo w jednym ze standardów Wi-Fi – dowolny rodzaj danych da się przesłać dowolnym łączem.